Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Νομική της Αθήνας την Τρίτη 9 Απρίλη. Εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες συμμετείχαν στην εκδήλωση που σηματοδοτεί το ξεκίνημα της προεκλογικής καμπάνιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία για τις ευρωεκλογές του Ιούνη.
Την εκδήλωση συντόνισε η Ελένη Βαφειάδου, δημοτική σύμβουλος Περιστερίου, και άνοιξαν με τις εισηγήσεις τους οι σ. Σπύρος Ρούμπας, μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο οποίος τόνισε ότι χρειάζεται «μέγιστη δυνατή συσπείρωση» ενάντια στην Ε.Ε του πολέμου, των εξοπλισμών και των αντεργατικών επιθέσεων σε «μια περίοδο εκρηκτική όπου το κοινωνικό κλίμα αλλάζει». Στη συνέχεια η Κατερίνα Πατρικίου, πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων στο νοσοκομείο Αγ. Σάββας, μετέφερε τα νέα της νίκης στις εκλογές του σωματείου κόντρα στη λυσσασμένες προσπάθειες του υπουργείου και της διοίκησης.
Ξεχωριστή στιγμή στη συζήτηση που ακολούθησε ήταν η παρέμβαση της Σάλμα Σάουα, Παλαιστίνιας αγωνίστριας που θα είναι υποψήφια στο ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία. Η Σάλμα ξεκίνησε δηλώνοντας ότι «είναι μεγάλη τιμή δική μου και της Παλαιστινιακής Παροικίας» η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο γιατί «είμαστε μαζί στους δρόμους. Ακόμα δίνουμε μάχη για τη Γάζα και την Παλαιστίνη, που είναι αγώνας για όλη την ανθρωπότητα, γιατί είναι αγώνας για την ελευθερία. Ίδια μάχη δίνουμε μαζί ενάντια στον ρατσισμό, παλεύουμε τον σεξισμό όπως κάναμε στην συγκέντρωση της 8 Μάρτη. Θέλουμε να συμμετέχουμε σε όλους αυτούς τους αγώνες». Στο τέλος της παρέμβασής της η αίθουσα σείστηκε από το σύνθημα Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Το λόγο πήραν ακόμα ο Χρ. Βαφειάδης εκ μέρους του ΕΚΚΕ, ο Κλ. Αντωνίου από την ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, η Αργυρή Ερωτοκρίτου μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ που ανέδειξε τη σημασία της πανεργατικής απεργίας στις 17 Απρίλη, οι σ. Παν. Μαυροειδής και Κ. Τριχιάς από το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ο Δ. Ζώτος δικηγόρος Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής που μίλησε για τη δύναμη που έχει το κίνημα να τσακίσει την ακροδεξιά και τους φασίστες, ο Θ. Βουρεκάς που επισήμανε ότι η δικιά μας ρήξη-αποδέσμευση από την ΕΕ είναι διεθνιστική κι εργατική. Χαιρετισμό απεύθυνε και εκπρόσωπος της ΟΡΜΑ. Στις διπλανές στήλες παρουσιάζουμε τις παρεμβάσεις της Κατερίνας Πατρικίου, της Αργυρής Ερωτοκρίτου και του Δημήτρη Ζώτου.
Μπορείτε να διαβάσετε συνέντευξη με τη Σάλμα Σάουα στη σελίδα 5.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Ανατρεπτική Συνεργασία προχωράει σε συνέντευξη Τύπου τη Δευτέρα 22/4 (11πμ ΤΕΕ, Νίκης 4) για να παρουσιάσει τις/τους υποψηφιες/ους που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιό της, το οποίο καταθέτει στο τέλος αυτής τη βδομάδας.
Σε δυο μήνες είναι η κάλπη των ευρωεκλογών και πρέπει να συζητήσουμε πως θα φτάσουμε εκεί με απεργίες και διαδηλώσεις για να μαυρίσουμε μαζικά την κυβέρνηση της ΝΔ που δολοφονεί με την πολιτική που εφαρμόζει παντού. Δολοφονεί από τα Τέμπη μέχρι τα νοσοκομεία, σε κάθε χώρο δουλειάς σε κάθε γειτονιά. Πρέπει να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή της. Κι αυτό που έχουμε να συζητήσουμε σήμερα είναι αν μπορούμε. Κι η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη: Ναι, μπορούμε.
Μπορούν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, οι δικές μας δυνάμεις, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να μπουν μπροστά σε αυτή τη μάχη; Η απάντησή μας πρέπει να είναι, ναι. Το αποδεικνύουμε καθημερινά με τη πρακτική και με τη δράση μας στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές, στις σχολές. Να ενώσουμε τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια των εργατών για να δώσουμε αυτή τη μάχη δυνατά και αποφασιστικά μέχρι τέλους.
Θέλω να φέρω το παράδειγμα του χώρου από τον οποίο προέρχομαι. Μέχρι πριν λίγες μέρες ήμουν πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του νοσοκομείου Αγ. Σάββας. Χθες είχαμε τις εκλογές του σωματείου. Ήταν μια πολύ μεγάλη μάχη, που δόθηκε με πάρα πολύ σκληρούς όρους, αλλά χθες το βράδυ βγήκαμε ξανά νικητές. Είναι η έβδομη φορά στη σειρά, από το 2012 μέχρι σήμερα, που οι δυνάμεις της δικής μας Αριστεράς εκλέγονται στην ηγεσία αυτού του σωματείου. Αυτό το αποτέλεσμα το χτίζουμε κάθε μέρα όλα αυτά τα χρόνια με τη δράση, την πολιτική μας, τους αγώνες που δίνουμε.
Αυτή τη φορά είχαμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο την αισχρή και χυδαία επίθεση της διοίκησης του νοσοκομείου αλλά και το ίδιο το υπουργείο Υγείας που ενορχήστρωνε την επίθεση την οποία δεχόμασταν. Αλλά και τον ίδιο τον Μητσοτάκη που είναι σίγουρο ότι θυμάται όταν πέρσι τον Ιούνη, παραμονές των εθνικών εκλογών, έφαγε τη μεγαλύτερη γιούχα στο προαύλιο του Αγ. Σάββα από την πλειοψηφία των εργαζόμενων του νοσοκομείου.
Η επίθεση που δέχονται σήμερα τα δημόσια νοσοκομεία είναι τεράστια και αντικατοπτρίζει την ουσία της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές προγραμματίζουν 6 χιλιάδες απολύσεις ΣΟΧ. Ετοιμάζουν το ξεπούλημα της Ψυχικής Υγείας με το νομοσχέδιο που κατεβάζουν το επόμενο διάστημα. Και βέβαια, την τεράστια πρόκληση, τον «πάτο» της πολιτικής τους, τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή που πετάνε τους φτωχούς ασθενείς στον Καιάδα.
Στον Αγ. Σάββα η επίθεση της κυβέρνησης ξεκίνησε πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι προγραμματίζεται για τα υπόλοιπα νοσοκομεία. Στα τέλη του Γενάρη η διοίκηση θέλοντας να τσακίσει το σωματείο απέλυσε τις 50 καθαρίστριες του νοσοκομείου για να βάλουν στη θέση τους εργολαβική εταιρεία. Ενώσαμε όλα τα κομμάτια του νοσοκομείου: η μάχη που δόθηκε ήταν και μάχη των διοικητικών, των γιατρών, των νοσηλευτριών.
Βγήκαμε στο προαύλιο όλοι μαζί και ξεκινήσαμε μια απεργία διαρκείας που κράτησε 10 μέρες για τους συμβασιούχους του νοσοκομείου. Ήμασταν κάθε μέρα έξω από το υπουργείο, φέραμε το ζήτημα στη Βουλή γιατί έπρεπε, μιας κι η κ. Μπαλαούρα η διοικήτρια είναι σύζυγος του μεγαλοδημοσιογράφου των Νέων και είναι η τρομακτική η σιγή που επιβάλλεται πως βγαίνουν τα νέα προς τα έξω.
Πήγαμε στις κατειλημμένες σχολές, στις διαδηλώσεις που κάναν οι φοιτητές, πήγαμε σε άλλους χώρους δουλειάς. Δεκάδες σωματεία ήρθαν στο νοσοκομείο με ψηφίσματα συμπαράστασης. Αυτό δημιούργησε ένα τεράστιο κίνημα συμπαράστασης, μια μεγάλη αυτοπεποίθηση, ένα μεγάλο παράδειγμα σε όλους τους εργαζόμενους του νοσοκομείου για το τι μπορεί να κάνει αυτή η Αριστερά, όταν λέει ότι ενώνουμε τους αγώνες, ότι κάθε αγώνας είναι αγώνας της τάξης μας.
Το επόμενο βήμα της κυβέρνησης και του υπουργείου ήταν η ποινικοποίηση του αγώνα και η δίωξη μου. Όπως γίνεται παντού όπου βγαίνουν αγώνες. Στη διαδικασία των εκλογών είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα κύμα εκβιασμών, απειλές, ρουσφετολογία. Απέναντι σε ένα ψηφοδέλτιο που ήταν γεμάτο με διευθυντές, προϊσταμένους και συντονιστές, ο κόσμος του νοσοκομείου διάλεξε πλευρά, τη δική μας πλευρά.
Αποδείξαμε ότι η τάξη μας όταν είναι αποφασισμένη, όταν βλέπει ότι υπάρχει προοπτική, ότι στην ηγεσία υπάρχει μια Αριστερά που δεν θα την ξεπουλήσει στην επόμενη στροφή, που βάζει τη συνολική προοπτική, αντιλαμβάνεται και ξέρει ότι μπορεί να στηριχθεί σε αυτή την Αριστερά. Απέναντι στον υποδιοικητή του νοσοκομείου που φώναζε εχτές στο προαύλιο ότι «έχετε τελειώσει», εμείς του δείξαμε ότι είμαστε εδώ και αυτοί που θα τελειώσουν είναι αυτοί. Θα πάμε μέχρι τέλους για να τελειώνουμε και με την κυβέρνηση της ΝΔ.
Κι αυτό θα γίνει γιατί δεν μένουμε μόνο στα οικονομικά αιτήματα. Διαδηλώνουμε στις 8 Μάρτη, από το 2019 μέχρι σήμερα ο Αγ. Σάββας ήταν εκεί. Διαδηλώνουμε στα Pride. Διαδηλώνουμε σε όλες τις απεργίες για τα Τέμπη. Συμμετέχουμε στα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια, στις διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη. Κάνουμε τον αγώνα των εργαζομένων στα νοσοκομεία της Παλαιστίνης και δικό μας αγώνα.
Ταυτόχρονα, ο κόσμος σε μας είδε ότι η υπόλοιπη Αριστερά είναι «λίγη» μπροστά στον αγώνα που θέλει να δώσει. Είδε ότι το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ το μόνο που είχε να πει απέναντι στις επιθέσεις ήταν να κάνει κριτική στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Απέναντι στην υπόλοιπη Αριστερά που έχει αποδεχθεί την ήττα της και δεν οργανώνει τους αγώνες, είμαστε η ελπίδα και η προοπτική.
Και σίγουρα ο Αγ. Σάββας δεν μπορεί να είναι γαλατικό χωριό. Αγ. Σάββες υπάρχουν πολλοί εκεί έξω. Το δείξανε οι καθηγητές με τις τεράστιες συνελεύσεις. Η τάξη μας μαζί τη νεολαία, δείξανε ότι η διάθεση υπάρχει. Πρέπει να αποδείξουμε ότι η δική μας Αριστερά μπορεί να σταθεί αντάξια αυτών των αγώνων, να μπει μπροστά, να τους δώσει πολιτική κάλυψη και οργάνωση.
Προέρχομαι κι από μια γειτονιά που συγκλονίζεται από διαδηλώσεις, από την τοπική ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ιλιον Πετρούπολης Αγ. Αναργύρων, που πριν μια βδομάδα είχαμε τη γυναικοκτονία της Κυριακής έξω από το αστυνομικό τμήμα. Χιλιάδες νεολαίοι εργαζόμενοι έχουν βγει να διαδηλώσουν την οργή τους. Ο κόσμος υπάρχει, πρέπει να σταθούμε δίπλα του, να του δώσουμε πολιτική κάλυψη. Αυτός είναι ο δρόμος για να νικήσουμε. Δέκα μέρες πριν η διοικήτρια μάζεψε τους δικούς της για να τους πει ότι πρέπει «να πάρουμε» το σωματείο από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Χτες, το πήραμε ξανά. Ετσι θα κατακτήσουμε όλο τον κόσμο.
Κατερίνα Πατρικίου
Δεν είναι καθόλου συνηθισμένο να πηγαίνουμε στις ευρωεκλογές και να έχουμε μπροστά μας ένα σταθμό σαν την πανεργατική απεργία της 17 Απρίλη. Η ΓΣΕΕ είχε προκηρύξει την απεργία θεωρώντας ότι θα είναι μακριά από τις εξελίξεις του εργατικού κινήματος, κι αυτό που γίνεται είναι ότι η απεργία έρχεται σε συνθήκες που είναι εκρηκτικές μέσα στην εργατική τάξη γιατί η οργή έχει κορυφωθεί απέναντι σε μια κυβέρνηση με τα σκάνδαλα των Τεμπών, ακόμα και το σκάνδαλο των υποκλοπών έχει ξαναβγεί, οι γυναικοκτονίες, το έγκλημα της Πύλου.
Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά. Η απεργία έρχεται σε συνθήκες όπου η εργατική τάξη συγκρούεται, η νεολαία συγκρούεται. Είναι ευκαιρία αυτή η απεργία της 17 του μήνα να γενικεύσει και να ανοίξει το δρόμο για το γκρέμισμα αυτής της κυβέρνησης. Η πιο πολύτιμη υπηρεσία που έχει να προσφέρει η αντικαπιταλιστική Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στο κίνημα της εργατικής τάξης πηγαίνοντας προς τις ευρωεκλογές, είναι ότι μπορούμε να κάνουμε πολύ χειροπιαστό το ότι εδώ και τώρα μπορούμε να τσακίσουμε αυτή την κυβέρνηση. Αυτό είναι που θέλει ο κόσμος στους χώρους δουλειάς.
Η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ αποφάσισε να μην κάνει την απεργία πανεργατική προκηρύσσοντας μια άλλη για τις 21/5 αλλά ήδη έχουμε τους νοσοκομειακούς γιατρούς να συμμετέχουν, με απόφαση της ΟΕΝΓΕ, μια σειρά πρωτοβάθμια σωματεία νοσοκομείων έχουν ήδη πάρει απόφαση για τις 17 Απρίλη, ίδια εικόνα με τις μαζικές συνελεύσεις στην εκπαίδευση. Πρακτικά, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς παίζουμε κεντρικό ρόλο να οργανώσουμε από τα κάτω τη 17 Απρίλη σαν πανεργατική απεργία.
Σε κάθε χώρο δουλειάς βάζουμε μπρος να οργανωθούν γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές που μιλάνε συνάδελφο τον συνάδελφο για να είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες στις 17 του Απρίλη. Αυτό είναι σημαντικό. Γιατί αυτά μπορούν να καθορίσουν τι σκέφτεται και τι κάνει η εργατική τάξη όταν την ίδια στιγμή έχουμε μια Αριστερά που λέει ότι δεν είναι ώρα να ρίξουμε την κυβέρνηση, ο συσχετισμός δεν μας παίρνει.
Τεράστια οργή για τις γυναικοκτονίες και τον σεξισμό. Τι έχουμε να προτείνουμε; Περισσότερους μπάτσους; Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στην Ε.Ε σε αναλογία μπάτσων ανά 1.000 κατοίκους. Αυτό που έχουμε να προτείνουμε είναι ότι τσακίζουμε ένα ολόκληρο κράτος και την κυβέρνηση διεκδικώντας κοινωνικές υπηρεσίες, τη στελέχωσή τους, την εξίσωση στους μισθούς κι αυτό το κάνουμε απεργιακά, τσακίζοντας βιαστές και πλούσιους εκβιαστές.
Έχουμε μια κυβέρνηση που δίνει δις για εξοπλισμούς για να στηρίζει το έγκλημα που γίνεται στην Γάζα. Έχουμε κι άλλους σταθμούς στην πορεία προς τις ευρωεκλογές: τον Μάη απεργία στα νοσοκομεία και σε όλο το δημόσιο. Μετά τις ευρωεκλογές, συμπληρώνεται ένας χρόνος από το ρατσιστικό έγκλημα του ναυαγίου της Πύλου.
Δυο μήνες γεμάτοι από αυτές τις μάχες που θα οργανώνουμε από τα κάτω, χέρι-χέρι με το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεσηκώνοντας όλους τους χώρους δουλειάς, όλες τις γειτονιές. Για να ξηλώσουμε αυτή την κυβέρνηση αλλά να βάλουμε και την εναλλακτική: να απλώσουμε παντού τον εργατικό έλεγχο. Να αμφισβητήσουμε το ποιος κάνει κουμάντο στα κλειδιά αυτής της κοινωνίας. Ποιοι μπορούν να κουμαντάρουν καλύτερα ένα νοσοκομείο; Οι κάθε λογής διοικητές ή οι εργαζόμενοι μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις.
Αυτά έχουμε να προσφέρουμε στον κόσμο που διψά και θέλει την Αριστερά στο πλευρό του, αλλά την Αριστερά που ανοίγει τις μεγάλες προοπτικές. Αυτές που μπορούν να φέρουνε τις νίκες.
Αργυρή Ερωτοκρίτου
Όλοι οι δημοσιολόγοι ομολογούν ότι η ΝΔ πέφτει, η συζήτηση είναι αν θα πιάσει το 30%, ενώ ταυτόχρονα όλοι ξέρουν ότι αυτή η αντιπολίτευση είναι για τα μπάζα. Πως συμβαίνει αυτό ενώ πέρσι, με το 41% λέγανε ότι αυτή η κυβέρνηση είναι βράχος, πυλώνας, δεν κλονίζεται με τίποτα; Αυτούς τους δυο μήνες είχαμε την 28η Φλεβάρη και την 8 Μάρτη. Δυο μεγάλες απεργίες που επιβεβαιώσανε τη δύναμη του εργατικού κινήματος που είδαμε πέρσι τέτοιο καιρό.
Πέρσι τον Φλεβάρη και τον Μάρτη 2,5 εκατ. άνθρωποι κινητοποιήθηκαν για το κρατικό, κυβερνητικό έγκλημα των Τεμπών που είχε μια αιτία: τις ιδιωτικοποιήσεις. Και ήμασταν η δύναμη που έλεγε ότι η απάντηση δεν είναι «πάμε για εκλογές», είναι «κρατικοποίηση των τρένων τώρα». Στην αντιπολίτευση οι μεν λέγανε τι κρατικοποίηση, εμείς δεν ιδιωτικοποιήσαμε τα τρένα πουλώντας στους Ιταλούς και οι δε, το ΚΚΕ, λέγανε τι κρατικά τι ιδιωτικά ας πάμε στις εκλογές να καταγράψουμε τα ποσοστά μας. Ετσι βγήκε το πλασματικό 41% λόγω της τεράστιας αποχής που ήταν αριστερόστροφη όπως διαπιστώνανε όλοι τότε.
Τώρα έχουμε την όψιμη εκδίκηση των Τεμπών. Κι η Μ. Καρυστιανού γίνεται το σύμβολο της δύναμης του κόσμου και του εργατικού κινήματος. Και το δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο τα τρένα, αλλά τα νοσοκομεία, την εκπαίδευση που ξεσηκώνουν φοιτητές και εργαζόμενους.
Το δεύτερο μεγάλο έγκλημα ήταν η Πύλος. Ποια ήταν η αιτία; Ρατσισμός και ισλαμοφοβία. Το δεύτερο δόγμα της κυβέρνησης της ΝΔ. Το ίδιο ισχύει στην Ε.Ε. Αυτό που συζητάνε τώρα για το νέο Σύμφωνο Ασύλου και Μετανάστευσης είναι να στέλνουν τους πρόσφυγες στη Ρουάντα. Αυτό που λίγο πριν κατηγορούσανε την κυβέρνηση του Σούνακ στη Βρετανία, γίνεται επίσημη πολιτική της Ε.Ε. Αυτά τα δυο μέτωπα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις μάχες του κινήματος εδώ.
Ο τρίτος ελέφαντας στο δωμάτιο στην Ευρώπη είναι η άνοδος της ακροδεξιάς. Αυτό συμβαίνει γιατί ο συνδυασμός των ιδιωτικοποιήσεων και του ρατσισμού τροφοδοτεί την ακροδεξιά και μετατοπίζει τη Δεξιά ακόμα πιο δεξιά. Η Μελόνι είναι πλέον αποδεκτή, κανείς τους δεν τη λέει φασίστρια ούτε καν μεταφασίστρια. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Λεπέν μπορεί να είναι πρώτο κόμμα.
Έχουμε τη δύναμη να τους τσακίσουμε; Έχουμε μια τεράστια εμπειρία που λέγεται μάχη ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Αυτό που κάναμε ήταν να ενώσουμε όλα τα αντιφασιστικά ρυάκια σε μια μεγάλη δύναμη που κατάφερε αυτό που κανείς δεν πίστευε, να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή, ως ναζιστική εγκληματική οργάνωση. Πρωτοφανές, σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μπορούμε να ενώσουμε όλα τα ρυάκια της αντίστασης με κέντρο τα εργατικά συνδικάτα. Τα συνδικάτα ήταν τεράστια δύναμη έξω από το Εφετείο τον Οκτώβρη του 2020 όταν καταδικάστηκε η Χ.Α. Δεν είναι τυχαίο ότι δώδεκα χρόνια τώρα η αντικαπιταλιστική Αριστερά καταφέρνει να είναι ηγεσία στο σωματείο του Αγ. Σάββα. Το κατάφερε γιατί ήταν παρούσα σε όλες τις μάχες που έδινε η εργατική τάξη. Τις αντιρατσιστικές, τις μάχες για την απελευθέρωση των γυναικών. Αυτός είναι ο τρόπος να ενώσουμε υπό την ηγεμονία του εργατικού κινήματος όλα τα ρυάκια των αντιστάσεων.
Δημήτρης Ζώτος