Στις 11 Ιουνίου 2020 συμμετείχα ως εργαζόμενος στη μοτοπορεία εργατικής αλληλεγγύης που είχε καλεστεί στη Νίκαια και τον Κορυδαλλό από εργατικά σωματεία, συλλογικότητες της περιοχής και πολιτικές οργανώσεις. Η μηχανοκίνητη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι βρέθηκαν στη μέγγενη της εγκληματικής πολιτικής του Κεφαλαίου και του κράτους του που άφησε πίσω της χιλιάδες νεκρούς. Ως εργαζόμενος στις ταχυμεταφορές βίωνα και βιώνω και ο ίδιος από πρώτο χέρι την εντατικοποίηση και την εκμετάλλευση και θεωρώ χρέος μου να συμμετέχω με τους συναδέλφους μου ενάντια σε ό,τι μας τσακίζει τη ζωή.
Κατά τη διάρκεια της μοτοπορείας, στον κόμβο της Αγίας Βαρβάρας, μεγάλες αστυνομικές μηχανοκίνητες δυνάμεις (ομάδα Δέλτα) έφραξαν το δρόμο της διαδήλωσης και προχώρησαν σε προσαγωγή 46 διαδηλωτών, ένας από τους οποίους ήμουν και εγώ. Οι προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις με τη «δικαιολογία» της «απείθειας». Έτσι, στις 17/5, καλούμαι να δικαστώ, με ακόμα 45 εργαζόμενους/ες και ανέργους/ες, για την απόφασή μου να συμμετάσχω σε μια εργατική διαδήλωση. Με αναγκάζουν για ακόμα μια φορά να βρεθώ στις αίθουσες της ταξικής δικαιοσύνης.
Η ζωή μας, όμως, αξίζει παραπάνω από ένα μεροκάματο, το οποίο κερδίζεται με ιδρώτα και αίμα και αυτό μου το δίδαξε η ίδια η ζωή, θρηνώντας τον αδερφό μου Μανώλη Αφράτη που έχασε τη ζωή του εν ώρα εργασίας και γι’ αυτό παλεύω για τη δικαίωσή του εδώ και σχεδόν 4 χρόνια. Στις 21 Μαΐου του 2020 δολοφονήθηκε ο αδερφός μου Μανώλης Αφράτης στο Ρέθυμνο όταν κλήθηκε να οδηγήσει ένα σάπιο και καθόλα παράνομο φορτηγό μόνο και μόνο για να αυγατίζει τα κέρδη του ο επιχειρηματίας στον οποίο εργαζόταν.
Καλούμαι να απολογηθώ γιατί δέκα μέρες μετά το εργοδοτικό έγκλημα με θύμα τον αδερφό μου αποφάσισα να διατρανώσω την ταξική μου αλληλεγγύη και να αγωνιστώ ενάντια στις εγκληματικές πολιτικές που θυσίαζαν κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο για να συνεχίζεται η κερδοφορία του Κεφαλαίου. Η σύλληψή μου αυτή έρχεται παράλληλα με τον αγώνα της οικογένειάς μου για να δικαιωθεί η μνήμη του αδερφού μου Μανώλη. Τη στιγμή που ένα ολόκληρο σύστημα από εισαγγελείς, εμπειρογνώμονες και άλλους κρατικούς λειτουργούς έχουν βαλθεί να κουκουλώσουν το εργοδοτικό έγκλημα που άφησε νεκρό τον αδερφό μου στην άσφαλτο, σέρνουν στα δικαστήρια 46 εργαζόμενους/ες, άνεργους/ες. Έτσι λειτουργεί το σύστημα της εκμετάλλευσης και η ταξική του δικαιοσύνη…
Όλες και όλοι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/στις συλληφθέντες/συλληφθείσες, την Παρασκευή 17/5, στις 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων.